viernes, 12 de diciembre de 2008

Nacimiento 2008-2009
















Mirad que chulo ha quedado el Nacimiento del cole. Aquí tenéis algunas fotografías que seguro que os gustan mucho.

martes, 2 de diciembre de 2008

Fotografías da saída


¿Recordades quen se agocha no interior destes pequenos "saquiños"? Incrible, ¿verdade?

Saída ao Aquarium Finisterrae




¿Recordades o día 31 de outubro? Foi a primeira saída xa como rapaces e rapazas de 5º. A verdade é que foi un día moi divertido, só houbo un problema, o mal tempo, ¿verdade? Ao final quedamos se ver as focas por mor do temporal, foi unha lástima, pero..., son cousas que suceden.


Alberto R. V. mandoume esta semana unhas fotografías moi bonitas da saída, el quere compartilas convosco e a min paréceme unha moi boa idea. Así que aquí están.


Un saúdo.


Rebeca

sábado, 29 de noviembre de 2008

El niño de la bicicleta



Era un niño que siempre montaba en bici. un día se la robaron y el niño se puso a llorar, pero su amiga Clara le consoló y le dijo:
-¡Hey, qué no pasa nada! No te acuerdas que tu padre se llevó tu bici para el taller.
El niño alegre fue al taller y recuperó su hermosa bici y se dio cuenta de que...
...EN EL PRÓXIMO CAPÍTULO LO SABRÁS.


David R.N. 5ºB

APRENDE A RECICLAR


Luis T. A. ha querido compartir con nosotros una página en la que nos explican qué se echa y qué no se echa en los distintos contenedores. Echadle un vistazo, es muy interesante.

Pinchad en el siguiente enlace:

jueves, 27 de noviembre de 2008

La tierra está enferma!!!


Hola chicos y chicas!!!

Adrián M. A. quiere compartir con vosotros un vídeo super interesante. Se titula "La tierra está enferma". Aquí tenéis el enlace. Echadle un vistazo y ya me contaréis, ¿vale?

lunes, 24 de noviembre de 2008

Certame de Poesía Infantil "Nadal 2008"


A Biblioteca Pública Provincial deLugo convoca o Certame de Poesía Infantil "Nadal 2008", de acordo coas seguintes bases:


  • Poden participar tódolos nenos e nenas socios da Biblioteca, con poema sobre o tema xenérico de "O NADAL".

  • Establécense tres categorías: A, ata 8 anos, B, de 9 a 11 anos, e C, de 12 a 16 anos.

  • Cadaautor poderá presentar cantos traballos desexe. Os poemas estarán escritos en galego e a súa extensión máxima será como máximodun folio por unha soa cara. Con cada traballo acompañarase unha folla co nome e demais datos do autor.

  • O prazo de presentación dos poemas rematará o 19 de decembro de 2008 debendo ser entregados na Biblioteca Pública Provincial.

  • Entre tódolos traballos presentados a este certame, sortearase un agasallo especial.

  • Os traballos premiados nesta fase local, participarán na fase provincial do Certame.

  • O fallo do xurado local farase público antes do 12 de xaneiro.

¡¡¡Animádevos e escribide os vosos poemas!!!

viernes, 21 de noviembre de 2008

El niño que aprendió


Érase una vez un niño malo, muy malo, un día se portó fatal y su madre le pegó un azote muuuuuyy fuerte. El niño se puso a llorar pero la madre no le hacía ni caso porque siempre se encaprichaba. La madre ya estaba acostumbrada.
Un día el niño aprendió y se portó bien, y la madre le felicitó.


David R. N. 5ºB


DERECHOS DEL NIÑO


Convención sobre los Derechos del Niño


La Convención sobre los Derechos del Niño (o CDN) es un tratado internacional de las Naciones Unidas sobre los derechos del niño, que posee 54 artículos que reconocen que todos las personas menores de 18 años tienen derecho a ser protegidos, desarrollarse y participar activamente en la sociedad, estableciendo que los niños son sujetos de derecho. Fue adoptada por la Asamblea General de las Naciones Unidas el 20 de noviembre de 1989.
Es el tratado internacional que reune al mayor número de Estados partes. Ha sido ratificada por todos los Estados del mundo, a excepción de Somalía y Estados Unidos de América, éste último fundamentalmente debido a la prohibición de la aplicación de la pena de muerte a niños que contiene esta convención.


Javier Y. A. 5ºB

martes, 18 de noviembre de 2008

Buff!!! Chicos, navegando ya he encontrado la ley de las 4R. Creo que tenemos mucho trabajo...


REDUCIR, REUTILIZAR, RECICLAR Y RECUPERARE

Es necesario poder disminuir la cantidad de desechos que se producen y para ello es importante que se pueda seguir la llamada regla de las ERRES.


Reducir: evitar la adquisición de elementos que pronto serán basura (embalajes, envases descartables, etc).


Reutilizar: Muchos de los elementos que van a parar a la basura podrían volver a usarse (bolsas para las compras, envases retornables, etc).


Reciclar: Se puede hacer una recolección selectiva de algunos elementos y procesarlos para darle un nuevo uso , en algunos casos el mismo para el que fueron creados y en otros ,elementos de una calidad inferior( como en el caso de los plásticos).


Recuperar: Esto generalmente ocurre con la recuperación de materias primas o materiales para volver a utilizarlos, y se ve más claramente en muchos procesos industriales.


Para ello te propongo algunas ideas tanto para estudiantes,como para profesores, además del decálogo de estudiante anteriormente citado:
- Utilizar ambas caras del papel para correspondencia, informes, deberes, dibujos, notas, etc..

- En lo posible comprar bebidas en botellas retornables.

- Cuando se realiza un paseo educativo/recreativo, las bebidas calientes o frías, pueden llevarse en termos o cantimploras; los sandwiches y otros alimentos, llevarlos en recipientes reusables. Trasladarlos en bolsas propias para reducir los residuos de envoltorio. Llevar las latas de gaseosa vacías de vuelta a la escuela para su reciclaje.

- Informarte, investigar y difundir la problemática de los residuos y sus soluciones.

- Mantener limpia tu escuela .

- Reducir la generación de basura, participando en el reciclaje.

- Difundir y contar tus experiencias tratando de sumar gente que trabaje para un mundo en equilibrio.

Actúa en el presente para preservar el futuro.

ECOCIDADE


Outra divertida actividade!!!! Se facedes click neste enlace daredes un paseo pola ECOCIDADE. Aprenderedes moito sobre reciclaxe ao tempo que viaxades e descubrides un lugar novo.

¿Atrevédesvos? Veña..., será moi divertido.

¡¡¡¡Juegos y actividades sobre reciclaje!!!!


En este enlace tenéis la posibilidad de ver distintos juegos y actividades relacionados con el mundo del reciclaje. Quizás con ellos podamos contribuir a la lei de las 3R. Es posible que podamos utilizar elementos de reciclaje (REUTILIZAR) para realizar algunos objetos y así no tendremos que comprarlos. De esta forma REUTILIZAREMOS y REDUCIREMOS, ¿no os parece una buena idea?

Animaos, echadle un vistazo y contadme que os ha parecido...

Lei dos 3R!!!!!

Lei dos 3R: Reducir, Reutilizar e Reciclar!!!!
Animádevos e colaborade, xuntos podemos facer moitas cousas!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=A3hx07mhTCw
(Vídeo Álex y Robix)

domingo, 16 de noviembre de 2008

EL TIBURÓN Y LA TIBURONA


Había una vez un tiburón grande que habla y se llama Carlos. Vive en el acuario.
El sábado por la mañana el tiburón se comió todos los peces y se llenó de peces y se hizo grande y gordo. Despues no entraba en el acuario y se fue a Vigo. Estaba muy contento.
Al final conoció una chica tiburón que se llama Carla y se casó con el tiburón.
Vivieron felices y comieron perdices.
Adrián M. F. 5ºB

LA BODA DEL ELEFANTE ROSA



El jueves por la mañana Pablo y Adrian fuimos a la selva. Vimos un elefante rosa.

El elefante iba a casarse con su novia. Pablo y Adrian fuimos a la boda.

Comimos hierba y nos convertimos en elefantes.


Adrián M. F. 5º B

sábado, 15 de noviembre de 2008

¡¡BIENVENIDOS!!


Bienvenidos chicos y chicas!!!!

Aquí tenedremos nuestro espacio para compartir nuestras cosillas!!! Espero que os animéis a escribir y éste sea un punto de encuentro divertido e interesante para todos y todas!!!!

viernes, 27 de junio de 2008

Felices vacaciones!!!

¡¡Hola chicos y chicas!! ¿Cómo van estos primeros días de vacaciones?
Nosotras nos hemos enterado de que algunos cd con la presentación de fin de curso no están bien grabados. No os preocupéis, todo tiene solución. En la Avenida de Madrid hay una tienda que se llama Unicopia en la que os los grabarán de nuevo. Ya sabéis, pasad por allí y lo arregláis.
Un saludo y felices vacaciones chicos!!!

Rebeca

martes, 24 de junio de 2008

LA NOCHE Y MI QUERIDO AMOR


LA NOCHE Y MI QUERIDO AMOR



La noche con su oscuro manto congelado,
El cielo todo estrellado
Y una sola luna
Para mi querido AMOR.

El cielo está encapotado
¿Quién lo desencapotará?
Lo voy a hacer yo para mi querido AMOR,
para que pueda ver las galaxias y estrellas
desde su lindo balcón.

¿En la noche qué se ve?
Una bonita galaxia llamada AMOR
creación de mi sincero corazón,
para mi querido AMOR.

Pero yo sigo cantando y brincando
para la guapa luna
Porque de ella me he alegrado …
Gracias a su función
que es dar luz
A mi querido AMOR.

lunes, 23 de junio de 2008

NUESTRO HUERTO ESCOLAR


LA HUERTA ESCOLAR DEL MARÍA AUXILIADORA

*.¿De donde surgió la idea de hacer una huerta escolar?

(ANTONIO):Surgió desde que hace unos años plantamos una huerta pero este año se llevó acabo por Miguel y por mí.

*.¿Qué plantais?

(ALUMNA 1ºB):Lechuga rizada,cuatro estaciones y calabacín.

*¿Qué cursos participan en esta actividad?

(ALBERTO):Todo 1º ciclo(1º A y B /2º A y B)

Instrucciones de la plantación de las lechugas: 1º.Hacer hueco en la tierra. 2º.Introducir la planta (en dicho caso lechuga) 3º.Tapar lo que sobre del agujero y aplastar la tierra. 4º.Regar a menudo.

(CONTESTACIÓN:Alumna 1ºB )Instrucciones de la plantación del calabacín: 1º.Es el mismo medio que la lechuga pero hay que plantarlo en una esquina porque el calabacín crece hacia fuera y estropea las demás plantas.

(CONTESTACIÓN: David) Y aquí dejamos a los alumnos/as plantando nuestra huerta escolar.

LA MURALLA DE LUGO


La muralla se está despertando. Los pájaros cantan, las casas le hacen el desayuno, que consta de tortita y de zumo de naranja; que es bueno en vitamina C.Despúes de desayunar se lava los dientes y se echa cera dental, que son los quesos de la plaza de abastos. Se viste y empieza la función. Con esos ojos tan grandes vigila la gente que compra, que come...Ya son las dos, hora de comer y la muralla se va al restaurante España donde le dan menús caros. y a la hora de cenar, al Campos va. Donde come centollos, percebes... y algo de beber.

A la hora de acostarse la luna le canta una nana y la muralla cierra los ojos hasta mañana.Otro día es, la muralla se levanta, desayuna y se ducha.Hoy lunes es, le toca visitar la ciudad e ir a colegios y al hopital y lo que más le gusta, ir a comprar. A las 12.00 descansa, mira como juegan los niños y ella se lava el pelo con champú y ahora se va de vacaciones para que le den cinco galardones.

lunes, 16 de junio de 2008

A PERLA DO MAR



Unha perla é un tesouro agochado
nun estanque de coral.
Afundir non quero que se afunda xamais,
pois é a miña princesa
a que eu quero máis que nada…


Miña princesa é máis cunha perla
pois non se pode comparar a súa beleza.
Tamén é sinxela
é máis sensible e inteligente có mar,
é como unha delicada flor,
é a mellor do rosal
para o meu amor…

A miña perla é o meu cantar
a miña perla agochada no mar.
Peixes que se axudan e conviven;
A miña Perla é un pequeño peixe
e eu outro que nada máis mirar
ela me poderá enamorar.

Tempo que esqueza dela
unha dor para o meu amor.
Aínda que pequeno,
namorado do teu sorriso,
da túa Ledicia…

Eso é, unha poesía
para a miña perliña
namoradiña!!


Álvaro Gargallo López 6ºA

EL FANTASMA DE LA MANSIÓN




Capítulo 1: El desván


Hola yo soy Carlota, para que lo sepáis pienso que hay un fantasma en la mansión de mi abuela y tengo un miedo terrible, bueno, os contaré la historia ...
Eran las doce cuando llegué a la estación de “Metiroparatrás”, mi abuela estaba allí esperándome. Cuando llegamos a la mansión “Metepatas” el mayordomo nos estaba esperando en la puerta para coger mis maletas y ayudar a la abuela a bajar del coche.
La abuela me enseñó la habitación en la que iba a dormir yo, era un verde pistacho precioso y sobre todo lo que más me gustó fue una casita de muñecas preciosa.
Despues fuimos comer y cuando terminé pedí permiso para levantarme y ver como era la mansión “Metepatas”.
Subí las escaleras y vi una trampilla que subía al desván, decidí subir.
Me encontré con baúles llenos cartas antiguas y de vestidos preciosos, cuando de repente escuché un horripilante sonido que me hizo temblar todo el cuerpo, hasta la lengua. En ese momento ya sospeché que se trataba de un fantasma que vagaba por la casa en busca de algo valioso, y yo iba averiguar eso tan valioso.

domingo, 15 de junio de 2008

GRACIAS A TODOS


Estimados amigos y compañeros de primaria:


Lo que os vamos a contar no es una simple nota o carta sino un relato de nuestras vivencias en primaria.

Queremos agradecer al colegio Mª Auxiliadora los momentos tan emotivos que pasamos juntos; en celebraciones (Navidad, Pascua, Semana Santa...),en las fiestas (Mª Auxiliadora, de la Gratitud, Carnaval, Don Bosco...), en las excursiones(a la playa, a los museos,a las fábricas...)etc.

También queremos agradecer al profesorado por el apoyo y el impulso que nos dieron para pasar curso tras curso sin dificultad y la ayuda inestimable que nos han aportado en los momentos difíciles para superar nuestro primer reto "PRIMARIA", y aunque no nos gustaría que nos quedara ningún nombre en el tintero, queremos nombrarlos a todos (Marisa, Josefa, Sara, Loli, Marta, Rebeca, Fidel, Celsa, Hortensia, Alberto, Juan, Lola y Encarna) como tampoco queremos olvidar a aquellos profesores que en algún momento sustituyeron a nuestros tutores, como (Rocío, Antonio, Maite, David ),

En resumen, habéis dejado una profunda huella en nuestros corazones que nunca olvidaremos y esperamos que vosotros tampoco lo hagáis, mucha suerte a lo largo de primaria.

Que tengais un feliz verano: De parte de 6ºA y 6ºB

jueves, 12 de junio de 2008

EL AMOR


Cuando un corazón no es correspondido
el corazón se le hará añicos.


El amor es cierto tiempo pasado
ya olvidado.


El paso del tiempo hace que vaya creciendo,
como el musgo dorado,
como el que cubría mi mente en tiempo pasado.


El amor es un tupido velo dorado,
enamorado,
del paso de las olas del mar,
el viento, la calma…


Aquella mujer de aquel tiempo pasado
olvidar no podré jamás,
ni aunque las olas del tiempo quieran jugar y jugar.


“No me estraña que no la amara”
pues siempre era bueno y la ayudaba
aunque el amor no fuera correspondido
no la dejaré de amar…
¡JAMÁS!



Álvaro Gargallo López 6º A

martes, 10 de junio de 2008

O AÑO PITAÑO

(VERSIÓN)


O año pitaño
fai o camiño
a cabuxa luxa
marchou onda a cabuxa.

O gato cegato
marchou do burato
o coello vello
deume un consello.

O galo ralo
saltou o valo
e a galiña tiña
esta na cunchiña.

Anda meniña
deixaos soñar
e imos mergullar
coas cunchas do mar.

¡TEÑO MEDOO!



Todo empezou nun colexio, no recreo tres nenos Pablo, Xoan e Nacho mais dúas nenas Iria e Sara, decidiron ir á casa de Xoan a durmir. Pero Pablo tíñalle medo a escuridade.Chegou ese día e os cinco:Pablo, Xoan ,Nacho, Iria e Sara prepararon os seus pixamas, xoguetes... para pasalo de marabilla esa noite en casa de Xoan.
Cando chegaron, todos xogaron cos seus xoguetes, cun videoxogo, foron a cear, lavaron os dentes e fóronse a contar un conto para irse á cama. Pablo, Xoan e Nacho durmiron nun cuarto e Iria e Sara no da irmá de Xoan. Cando apagaron as luces Xoan escoitou ...”Teño medoo”... en baixiño.
Xoan avisou aos demais para facer unha pequena xuntanza para saber quen dixera... "¡Teño medoo!”... Pablo, como tiña vergoña, dixo que el non fora, e así todos e todas (menos a irmá de Xoan) “eu non fun, eu non fun...” ata que Xoan dixo que non importaba quen fora, que todos e todas tíñanlle medo a alguna cousa.
Entón Pablo dixo que fora el o que dixera iso porque tíñalle medo á escuridade, a Xoan ocorréuselle buscar unha lámpada de noite, pero non a atoparon. Por isso, Pablo decidiu plantarlle cara ao seu medo : a escuridade coa axuda dos seus compañeiros e compañeiras.
Cando chegou a casa contoullo todo a súa nai.



¿QUEN DIXO MEDO?



¿ QUEN DIXO MEDO ?

Querido diario:
Todo o mundo considérame forte, grande, negro e malo. Desde sempre dedícome a asustar á xente falándolles na orella. Dígolles cousas como que non vaian polas rúas con sombras, que os monstros viven debaixo das camas, ou que os bosques están cheos de meigas, e así quedaban “medicas” para sempre.
Unha vez fun a casa dunha familia que tiña dous fillos. A nena maior, Ana, foi doado de convencela para que fose “médica” pero ... o neno pequeno resistiuse. Aquel rapaz levaba a Valentía, pousada no seu ombro. Ó principio deume medo, pero mireina mellor e caín na conta de que a miña inimiga era moi pequerrecha. Ela dedicábase a animar á xente a sentirse fortes, a non temer a nada, a ser uns “valentes”. Intentei que o pequeno morrera co medo pensando nun monstro come-nenos, pero nada, Valentía dicíalle que iso non existía e el facíalle caso, así que marchei e fun amedrentar ás familias que me quedaban.
Ó outro día volvín e intentei de todo: pantasmas nos armarios, arácnidos xigantescos, a invasión das ratas... Valentía convencíao ¿como? non o sei, pero facíao. Falaba do malo que era eu, e que só enganaba e non sei que máis. Ó principio non lle din importancia, pero non pensei o mesmo cando comecei a encoller e ela a medrar.
Cada vez máis nenos levaban a Valentía no seu ombro, e ata a irmá daquel rapaz botoume fora do seu lado. Valentía era cada vez máis grande, branca, forte e boa.
Quen o ía dicir, convertinme no típico mediño das barracas ¿non sabes? O susto de cando estás na punta da curva da montaña rusa ou no máis alto da noria. Un medo insignificante que case lles gusta! Malpocado de min!

Sara Basanta Torres (1º Premio Certame Letras Galegas 2007)

lunes, 9 de junio de 2008

LA TRIBU INCA



Capítulo 2

La tribu Inca

Cuando Ron y Xagui estaban buscando lo que posiblemente sería su desayuno , oyeron tambores.Se acercaron y vieron a varios hombres bailando alrededor de una hoguera en la que parecía verse una estatua de una gran y estilizada cabeza, de grandes y bonitos ojos.En su rostro parecía verse un sufrimiento muy real casi intangible.
Al parecer la tribu no hablaba su mismo idioma, por tanto,ellos no los entendían.Uno pareció darse cuenta de su presencia y salieron corriendo detrás de Ron y Xagui.Éstos echaron a correr y se perdieron en la espesura del bosque.

domingo, 8 de junio de 2008

LETRAS GALEGAS 2007


¿ QUEN DIXO MEDO ?

Pasos misteriosos…..

Sombras sin persoas ….

¿ QUEN DIXO MEDO ?

Ninguén, pero todos o tiñan,

logo se preguntaron:

-¿ QUE É O MEDO ?

O medo é cando a nosa

imaxinación corre polas

corredoiras do

CASTELO DA ESCURIDADE

Un día, eu quedeime soa na casa e tiven medo.

Non sei que pasou, mirei para a pantalla

do ordenador e vin sombras … .

Oía voces e sentía que había alguén pola casa… .

Pero cando a miña irmá e a miña nai

entraron pola porta da casa eu berrei :

- ¿ QUEN DIXO MEDO ?

Se eu dixen iso significa que o medo que

tiven foi porque a miña imaxinación

correu polas corredoiras do

CASTELO DA ESCURIDADE.
Paula M. G. (2ª premio Concurso Letras Galegas 2007)

miércoles, 4 de junio de 2008

GRAZAS ALFONSO ÁLVAREZ CÁCCAMO!


Moitas grazas Alfonso Álvarez Cáccamo por dar resposta a nosa petición de invitarte ao Festival Letras Galegas 2008.Non pudeches vir aquel día , pero a túa resposta queda para que os nosos alumnos e alumnas saiban que na vida non hai NADA IMPOSIBLE.

"Ola amiga Marta. Moitas grazas polos vosos esforzos e polo voso cariño coa figura do meu pai. Aínda hoxe abrín este correo. Foron días moi emocionantes e de moito traballo pero pagou a pena comprobar como se emborcou o mundo do ensino na celebración destes días. Quédoche moi agradecido. Alfonso Álvarez Cáccamo" (Palabras citadas textualmente da súa mensaxe)

GRAZAS A TI.

BIOGRAFÍA: Alfonso Álvarez Cáccamo (Vigo, 1952) cursou estudos de Filosofía e Letras e de Maxisterio. De vocación literaria tardía, foi un dos renovadores das letras galegas nos noventa. Publicou, entre outras, as novelas, Peito de vimbio (1988), As baleas de Eduardo Reinoso (1990)e O espírito de Broustenac (1996). Tamén publicou libros de relatos como O eco do Ramallón (1992), Xente de mala morte (1993) ou Tecendo panos (2000) e como poeta editou Na flor do vento (1999). É autor da Biografía de Xosé María Álvarez Blázquez (1994) e traduciu ao galego as novelas de seu pai, Na vila hai caras novas e Enchen as augas.

martes, 3 de junio de 2008

RON EL MARINERO







RON EL MARINERO

Capítulo 1



La isla desierta

La embarcación del Titanic estaba a punto de partir hacia Argentina, era su primer viaje. Pusieron rumbo a Argentina, tardarían 20 días en llegar. Justo antes de partir Ron, el torpe y su perro Xagui llegaban tarde .Cuando Ron y Xagui entraron, el capitán les mandó limpiar las 47 habitaciones de barco, fueron pero una ventana estaba abierta y Xagui se cayó por ella y Ron se tiró para salvarlo.
Llegaron arrastrados por corrientes del Brasil… Estaban en una isla desierta donde vieron el barco a lo lejos.Ellos sabían que estaban perdidos pero afortunadamente se encontraron una cueva en la que había un manantial de agua dulce y allí montaron una cabaña ayudados por las estalactitas y estalacmitas. Al preparar la cena un mono muy simpático se vio atraído por el olor de la comida que estaban preparando. El mono pasó con ellos la noche. A la mañana siguiente salieron a reconocer la isla . Ron dedujo que se trataba de la Isla de Contoy, una reserva de la biosfera.

lunes, 2 de junio de 2008

RING, RING


Ring , Ring
Suena el teléfono
Ring , ring
¿Quién será?
Ring , ring
El carpintero
Ring , ring
O el fontanero
Ring , ring
¡Cuál de los dos?
Ring , ring
Yo voto
Ring , ring
Por el fontanero
Ring , ring
Porque hay
un escape.
Ring, ring
Mi amiga Paula
Ring, ring
¿Qué querrá?
Ring, ring
Invitarme al cine
con Marta Rabuñal
Ring, ring
también vienen
Uxia e Irene
Marta Yáñez
Noelia y María.
Carmen 6ºB

¿QUÉ PUEDO HACER?


¿Qué puedo hacer con la A?

Un barquito de plata

que navegue por el mar.

¿Qué puedo hacer con la E?
Un animalito
llamado pez.

¿Qué puedo hacer con la I?
Una bella palmera
con las hojas color añil.

¿Qué puedo hacer con la O?
Un Donut redondo
para que se lo coma el sol.


¿Qué puedo hacer con la U?
Un bonito koala
que coma bambú.

Son cinco vocales,
cinco cuentos,
cinco dibujos.

A-E-I-O-U

Carmen 6ºB

LA NIÑA Y EL PRÍNCIPE


La niña está durmiendo plácidamente

mientras algo ocupa su mente.


Alguien la despertará

y no será su mamá.


Sí, algún día su príncipe la despertará

y el hechizo se romperá.


La niña le sonreirá

y el príncipe se sonrojará,

y para siempre juntos estarán.


Carmen 6ºB

Adivina adivinanza...




¿Quieres saber a dónde iremos de excursión de fin de curso? Después de varios cambios en nuestros planes, éste será nuestro destino... Adivina...

viernes, 23 de mayo de 2008

Acertijos


1. Un pastor tiene que pasar un lobo, una cabra y una lechuga a la otra orilla de un río, dispone de una barca en la que sólo caben él y una de las otras tres cosas. Si el lobo se queda solo con la cabra se la come, si la cabra se queda sola con la lechuga se la come, ¿cómo debe hacerlo?

2. Un hombre está al principio de un largo pasillo que tiene tres interruptores, al final hay una habitación con la puerta cerrada. Uno de estos tres interruptores enciende la luz de esa habitación, que está inicialmente apagada.
¿Cómo lo hizo para conocer que interruptor enciende la luz recorriendo una sola vez el trayecto del pasillo?
Pista: El hombre tiene una linterna.

3. Un prisionero está encerrado en una celda que tiene dos puertas, una conduce a la muerte y la otra a la libertad. Cada puerta está custodiada por un vigilante, el prisionero sabe que uno de ellos siempre dice la verdad, y el otro siempre miente. Para elegir la puerta por la que pasara sólo puede hacer una pregunta a uno solo de los vigilantes.
¿Cómo puede salvarse?

miércoles, 21 de mayo de 2008

UXÍA


Soy Uxía, Uxía Quintela
y me voy a la escuela.

Después saldré
y a mi casa me iré.

Haré los deberes
y veré a mi prima Mercedes.

Luego descansaré
y en el sofá me tumbaré.

Más tarde me acostaré
y en mi cama un libro leeré.

Me quedaré dormida
y despertaré cuando empiece el día.

Esta es mi vida,
la vida de Uxía.


Carmen San José 6ºB

(Dedicado a Uxía Quintela)

O MAR


No mar viven peixes, baleas, golfiños, tiburóns e ata tartarugas de centos de anos. Pero en todo isto hai un problema. Os homes e as mulleres contaminamos o mar e se seguimos así podemos destruír todo o que habita nel. Isto descubriuno o meu curmán, Paulo, o verán pasado.

Paulo ía dando un paseo pola praia de Ferrol cos seus amigos obsrvando o mar. Había moita xente na praia, entre eles un home que bebía unha lata de "Coca-Cola". Cando rematou a lata tirouna ao mar e foi entón cando Paulo e os seus amigos decidironrepartir panfletos contra a contaminación a toda a cidade.

Á mañá seguinte ían os amigos cara o centro cuns panfletos que dicían:


"¿GÚSTACHE O MAR?, ¿E OS ANIMAIS QUE VIVEN NEL?

SE É ASÍ TENTA NON CONTAMINALO E DETER AS PERSOAS QUE O CONTAMINAN.


Era curto pero tiña o imprescindible. Pasaron a mañá repartíndoos e cando tiveron que ir xantar, xa os repartiran todos.

Algúns tiraríanos ao lixo, outros leríanos e farían caso. ¿E ti, que farías?

Que o mar siga tan fermoso depende de todos nós.

Marta Rabuñal 6ºB

martes, 20 de mayo de 2008

O MAR


Xa chegou o verán
e voume bañar,
tírome á auga
e póñome a nadar.


¡Que grande, que grande
é, nai, o mar!


As ondas que veñen
empúxanme sen máis.
Eu bebo a súa auga
que sábeme a sal.
Eu ríome moito
e nado máis e máis.

¡Que grande, que grande
é, nai, o mar!

Métome na auga
e póñome a nadar
sen me esquecer
que marabilloso
é o mar.

¡Que grande, que grande
é, nai, o mar!

Logo saio
e fago un castelo
aínda que despois
o mar vaia
desfacelo.

¡Que grande, que grande
é, nai, o mar!

Gústame tanto
o mar
que nunca cansarei
de o mirar.

¡Que grande, que grande
é, nai, o mar!
Carmen San José 6ºB
Poema gañador do concurso "Letras Galegas 2008"
(Biblioteca Provincial de Lugo)

lunes, 19 de mayo de 2008

¡¡¡¡Bienvenidos!!!!


Sí, ya lo sabemos, el curso se está terminando, pero decidme, que mejor forma de terminar que compartiendo todo aquello que hemos escrito o que estamos escribiendo con nuestros compañeros y compañeras. Sois estupendos escritores y debéis dejar a vuestros compañeros que disfruten leyendo vuestras creaciones. ¿Os animáis?